In januari 2020 kreeg ik een auto ongeluk, hierbij heb ik mijn bekken gebroken, na een operatie en gesprek met de arts bleek al snel dat als wij ooit
kinderen zouden wensen, dit niet meer zo makkelijk zou gaan maar met een geplande keizersnede.
Na overleg met een gynaecoloog, kregen we groen licht om inderdaad voor een kindje te gaan.
Dus vooraf wist ik dat ik helaas niet normaal zou bevallen. Omdat ik doordat alles ook medisch was geworden liep ik volledig in het ziekenhuis.
We raakte na een aantal maanden zwanger , en uiteraard was het super spannend maar het ziekenhuis was heel behulpzaam en gaf alle info.
Nog in de weken voor de keizersnede kreeg ik een rondleiding op de kraamsuites waar ik dan zou komen, ook lieten ze mij de bevalkamers zien (wat ik vooral wilde zien was het verschil van kamers). Kreeg echt van a tot z uitleg over alles. Net voor de keizersnede had ik een persoonlijk gesprek met de anesthesie, die mij de uitleg gaf hoe de ruggenprik in zijn werk ging.
En de dag voor de geplande datum kreeg ik een tijd dat ik mocht komen, 10 uur in de ochtend. Ik dacht nog, Goh lekker rustig ochtendje!
En dit was ook zo, heb mij nog heerlijk kunnen douchen, tas kunnen pakken.
In de ochtend van 8 april 2022 melde wij ons bij het geboortecentrum van het ziekenhuis, Rustig werd ik naar mijn kraamsuite begeleid, daar mocht ik mijn mooie blauwe operatiepak aan doen, en werd aan de CTG gelegd.
Na een uur ging ik met de verpleging naar de OK, ik had er zin in! Wist dat ik mijn dochter heel snel in mijn armen ging krijgen.
Het zetten van de ruggenprik werd gedaan, zeker geen prettig gevoel. Maar ik ervaarde ook niet mega veel pijn. Gewoon zoals uitgelegd eigenlijk.
Daarna ging alles heel snel, ik ging liggen, en binnen een half uur kwam mijn prachtige meisje ter wereld! Uiteraard lig je plat, zie je weinig, maar
staat er een verpleging bij je die je vragen kan beantwoorden. Ik werd wat misselijk en kreeg daar direct wat voor toegediend. Toen de kleine ter wereld kwam, ging het doek naar beneden en zag ik haar. En je bent alle ongemakken echt vergeten!
Kleine check, in min zicht en ze lag in mijn armen. Terwijl de artsen mij gingen hechten, had ik mijn dochter vast.
Ik had er helemaal geen oog of gevoel meer voor, IK was moeder geworden! Wat een mooi moment. Snel toen ze klaar waren werd ik weer naar de kraamsuite gereden en kreeg ik direct een beschuit met muisjes. Met mijn dochter lekker op mij liggend. Na enkele uren werkt de ruggenprik uit, maar kreeg ik nog wel wat voor de pijn. En diezelfde avond wilde ik zelf nog naar het toilet. Die eerste stappen zijn pijnlijk, daar zal ik zeker niet om liggen. Maar je weet waar de pijn van komt en dat is dan uiteindelijk ook wel goed. Na 2 dagen mochten we naar huis, door de kraamzorg werd de wond goed in de gaten gehouden. Maar deze was mooi gehecht. En heb ik nu gelukkig vrij weinig last van.
Een litteken op je schaamstreek, En ach, het mooiste ter wereld is eruit gekomen. Het mag een beetje zichtbaar blijven!